Υπάρχουν δύο ειδών φάροι. Οι πραγματικοί φάροι που επιτρέπουν στα πλοία να κινούνται στο σκοτάδι χωρίς να πέφτουν στα βράχια, και οι άλλοι. Οι φάροι της ζωής που επιτρέπουν στον άνθρωπο να βλέπει που πηγαίνει ακόμη και όταν δεν υπάρχει φως. Όλοι έχουμε τέτοιους φάρους δίπλα μας… μπορεί αυτοί οι φάροι να είναι ένα βιβλίο, ένα τραγούδι, ένας καλλιτέχνης που θαυμάζουμε ή ένας άνθρωπος που αγαπάμε. Οι φάροι αυτοί μας καθοδηγούν στη ζωή έτσι ώστε να μην πέσουμε πάνω στα βράχια της ζωής. Δεν μας καθοδηγούν βέβαια πάντοτε σωστά…για αυτό και κάποιες φορές πέφτουμε πάνω σ΄ αυτά τα βράχια που τόσο προσπαθούμε να αποφύγουμε. Όμως μέσα από αυτό το πέσιμο γινόμαστε καλύτεροι και πιο δυνατοί. Γινόμαστε πιο έμπειροι και πιο ανθεκτικοί. Και τελικά ο φάρος της ζωής μας, ίσως να μην είχε άδικο που μας έριξε στα βράχια. Γιατί κάποιες φορές για να ξυπνήσουμε, το μόνο που χρειάζεται είναι ένα δυνατό τράνταγμα!
Οι φάροι βλέπεις συμβολίζουν την ελπίδα. Για αυτό και όλοι τους αναζητήσαμε κάποια φορά στη ζωή μας, όταν τα προβλήματα μας κούρασαν και η αντοχή μας στέρεψε. Για τους ναυτικούς οι φάροι είναι η ασφάλειά τους, η σιγουριά τους ότι θα φτάσουν ασφαλείς εκεί που θέλουν. Αυτό ακριβώς είναι και για εμάς που στεκόμαστε στη ξηρά. Αλλά και κάτι ακόμη. Η ελπίδα ότι στα δύσκολα θα βρούμε το φως που θα μας βγάλει από το σκοτάδι. Γιατί η αλήθεια είναι πως έχουμε ανάγκη να πιαστούμε από κάπου όταν όλα τα φώτα σβήνουν. Όμως δεν έχουμε καταλάβει ακόμη, πως κάποιες φορές αυτός ο φάρος της ζωής που έχουμε όλοι… αυτός που μας βοηθάει να παίρνουμε αποφάσεις, που μας στηρίζει ακόμη και όταν κάνουμε λάθη και που μας προειδοποιεί για τις αναποδιές που έρχονται, είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Και εκείνο το φως που λάμπει είναι το φως της ψυχής του καθενός από εμάς που είναι γεμάτο με δύναμη, θέληση και ανάγκη για ζωή!
